De allereerste ervaringen in Zuid-Afrika.

Goedendag beste lezers,

Hier is dan toch eindelijk mijn allereerste reisverslag vanuit het prachtige Zuid-Afrika. Tsjah, waar moet ik eens mee beginnen..

Op 7 november zijn we met een groep van zes SPH studenten vertrokken vanuit het koude Nederland naar de wat warmere temperaturen in Zuid-Afrika. Na zo’n twaalf uurtjes vliegen waren we alweer 10000 (tienduizend) kilometer verwijderd van onze familie en vrienden. Bij aankomst (8-11-2014) werden we ontvangen door een heerlijk zonnetje, met op de achtergrond een heerlijk briesje en twee mensen van Stenden South Africa. Vanaf het vliegveld werden we vervoerd naar Port Alfred, onze verblijfplaats voor de komende zes maanden. We werden opgevangen door een aantal studenten die onderdeel zijn van een soort studentenraad o.i.d.

Via Stenden South Africa krijgen wij driemaal per dag eten. Het ontbijt, wat bestaat uit verschillende soorten yoghurt, vruchten, gebakken ei met kaasvulling, geroosterd brood, worstjes, muesli e.d. We hebben een zeer gevarieerde lunch (niet sarcastisch) wat kan bestaan uit lasagne, pasta’s, salades, gebakken aardappelen, vleesgerechten etc. Dinner bestaat ook vaak uit dezelfde soort gerechten als bij de lunch. Langzamerhand begin ik de verhalen over dat mensen na een halfjaar Zuid-Afrika 7kg gegroeid zijn te geloven. Stenden South Africa zorgt ook voor onderdak, wij zijn geplaatst in Bottmill. Dit is een complex waar zo’n dertig studenten wonen. Na aankomst in het huis hadden we direct contact gemaakt met andere studenten in het huis en de eerste avond waren we al gezellig met zijn allen aan het braaien (barbecueën) onder het genot van een kampvuurtje. Op zondag 9 november hebben we ontzettend veel nieuwe mensen leren kennen, waaronder veel Afrikanen. Veel Afrikanen zijn in Zuid-Afrika komen studeren in verband met een breder en beter aanbod in opleidingen. Als ik de mensen die ik hier heb ontmoet zou mogen omschrijven, dan zou ik hen toegankelijk, open, sociaal en luidruchtig kenmerken. Zondag avond zijn we naar een plaatselijk kroegje geweest in Port Alfred waar veel studenten genieten van een avondje poolen, een drankje drinken en/of kaartspellen spelen.

Na het weekend begon voor ons als nieuwe studenten de introductieweek. Maandag 10 november kregen we een officieel welkom door het management, een tour door de campus, uitleg over de bibliotheek, voorlichting over water veiligheid, informatie over de beveiliging rondom de campus en Xhosa les. De voorlichting over water veiligheid was gericht op waar en waar je niet mag zwemmen. Door een sterke stroming en hoge golven zijn er vele plekken nabij Port Alfred waar niet gezwommen mag worden. Als we de mevrouw die de voorlichting gaf mogen geloven zijn er de afgelopen weken heel wat mensen verdronken doordat ze dachten dat er gezwommen kon worden in het water. Rondom de campus lopen zo’n vier á vijf bewakers die de boel goed in de gaten houden. Hier en daar is wel eens wat gestolen, maar de afgelopen weken hebben er zich geen incidenten voorgedaan. Iedere kamer is uitgerust met een alarm. Xhosa is één van de elf officiële talen in Zuid-Afrika. Ik zal jullie nu een aantal woorden en zinnen uit de Xhosa cultuur aanleren.

Hello – Molo (voor een enkel persoon) Molweni (voor meerdere personen)

How are you – Unjani (voor een enkel persoon) Ninjani (voor meerdere personen)

Fine thanks, and you? – Ndiphilile enkosi, unjani wena?

Dinsdag 11 november hebben we een tour door Port Alfred gehad. Port Alfred is een dorpje wat onder vele namen bekend heeft gestaan. Een aantal faciliteiten die te vinden zijn in Port Alfred zijn een zwembad, golfbaan, verschillende activiteiten nabij het strand zoals surfen, sandboarden, kanoën en walvis en/of dolfijnen spotten. Nu komt er een grappig verhaaltje.. Laatst liepen wij over het strand, heerlijk met de benen in het golvende water van de oceaan. Ineens zagen we een soort bruinachtig figuur in het water. Naar ons idee was het een grote walvis, dus helemaal blij natuurlijk. We zagen het ook heen en weer bewegen en zelfs water omhoog spuiten. We riepen tegen elkaar ‘we moeten de walvis helpen, hij zit vast!’. Na een halfuur kwamen we erachter dat het een rots onder water was. Soms willen we zien wat we willen zien, in dit geval is een rots wel erg afwijkend van een walvis. Terug naar dinsdag 11 november. Port Alfred heeft een aantal winkelcentra, supermarkten, kappers etc. Port Alfred heeft ook een afgesloten gebied waar alleen maar grote villa’s staan, hier mogen alleen bewoners naar binnen. Na de Port Alfred tour hebben we traditional foods geproefd en gegeten. Er kwamen best wel lekkere gerechten voorbij, soort lasagne (maar dan erg droog), worstjes met bacon eromheen, soorten desserts als melktaart, gefermenteerde melk met soort rijst en mierenzoete staafjes waarvan ik de naam niet meer weet. Minder lekkere dingen waren de kippenkoppen, die ze hier in zijn geheel (exclusief snavel) opeten en de varkenspoten die bij een aantal studenten het maagzuur deed aanwakkeren. Donderdag 12 november hebben we de township tour gehad. Een zeer indrukwekkende ervaringen voor velen van ons. Je hoort vaak over hoe groot het onderscheid tussen rijk en arm kan zijn, nu heb ik met mijn eigen ogen gezien hoe groot dat onderscheid is en hoe dicht het bij elkaar woont. Nemato (één van de townships) kent een erg hoge armoedegrens, mensen leven veel op straat tussen de vervuilde omgeving en de dieren, veel kinderen gaan niet naar school, armen mensen worden beroofd, ARME mensen.. Het is een wereld waarvan je geen voorstelling hebt, omdat wij geen honger kennen of armoede of geen onderdak. Vol verbijstering gingen we verder naar nog armere delen van de townships wat een onbeschrijflijke (in negatieve zin) vertoning was. Binnen de townships zijn een aantal projecten opgestart door vrijwilligers of stenden zelf. In de ochtend zijn we naar de preschools geweest. Allemaal kleine kindertjes vliegen op ons af, trekken aan onze kleding, aan de wimpers, schrapen bijna mijn tattoo van mijn arm af en vinden een telefoon een zeer bijzonder speelgoedje. Wat schattig die kinderen, maar ook erg vermoeiend. We zijn in de ochtend bij drie preschools geweest Enkutazweni (een school voor beperkte kinderen), Peter Pan en nog een preschool waarvan ik de naam niet meer weet. In de middag zijn we naar afterschools gegaan. Dit zijn projecten waar kinderen na school terecht kunnen, zodat ze niet om straat hoeven te leven. We zijn naar Ingubo (project wat ik heb gekozen) en Ukhanysio geweest. Ik heb voor Ingubo gekozen omdat er een grotere diversiteit in leeftijden is. Persoonlijk kan ik niet hele dagen kleine kinderen om me heen hebben, omdat ik dat gewoon hooguit irritant vind. Na een week op het project te hebben gezeten ben ik blij dat ik de keuze voor dit project heb gemaakt. Straks meer over het project, nu naar vrijdag 13 november. We hebben twee colleges gehad over de apartheid en de geschiedenis van Zuid-Afrika, voor meer informatie verwijs ik jullie door naar google. We hebben nog een college gehad over culturele sensitiviteit en onze supervisor ontmoet (Marietjie). Een erg leuk en chaotisch vrouwtje. Het was een zeer leerzame en indrukwekkende introductieweek.

Het eerste weekend hebben we besloten om direct maar even 700km te gaan rijden. Met zeven personen hebben we twee auto’s gehuurd en hebben besloten om naar Port Elizabeth te gaan. Ik was één van de chauffeurs en moet zeggen dat het toch even spannend was al die heuvels, links rijden, verkeersregels, ruitenwissers aanslaan in plaats van richting aangeven etc. Na een aantal keren rijden was het vrij snel wennen en ging het eigenlijk heel erg goed. Kruispunten moeten hier en daar nog wel even wennen, want wie als eerst komt mag ook als eerste weer wegrijden. Op drukke kruispunten kan dit voor een chaotische boel zorgen, wat soms voor verwarring zorgde bij ons. Ik geloof dat zeer weinig mensen in Zuid-Afrika zich aan de snelheid houden, of ze rijden veel te hard of ze rijden als slakken. De maximaal toegestane snelheid in Zuid-Afrika is 120km/u. Nabij Port Elizabeth is lions park, een park waar je met de auto doorheen kan rijden en allemaal wilde dieren van dichtbij kan bekijken. Het is mogelijk om Leeuwen en andere dieren te aaien, maar door de harde wind waren de dieren gestrest en mochten we de dieren helaas niet aaien. De hoofdreden dat we daar waren was om de leeuwen te aaien. Persoonlijk vond ik het park niet zoveel aan, erg commercieel en je hebt het geloof ik ook in Nederland. Zonde van het geld zeg ik dan. Ook al was de entree nog geen 4 euro. Over geld gesproken, 1 euro is hier 14 rand. Vergeleken met Nederland zijn de meeste producten hier spotgoedkoop. Ik heb een nieuw koffiezetapparaat gekocht voor 180 rand, nou reken maar uit. Heerlijk koffie heb ik voor een zacht prijsje. Terug naar het weekend in Port Elizabeth. De dag na het lionspark zijn we naar een markt geweest waar allerlei soorten souvenirs worden verkocht, erg leuk om de handgemaakte spullen te bekijken. Natuurlijk wordt er in eerste instantie een erg hoge prijs gevraagd voor de producten, maar Nederlanders zijn helden in afdingen dus hebben een aantal van ons een prachtige souvenir voor een niet al te hoge prijs. Na de markt zijn we naar de boardwalk gegaan, een winkelcentrum met alleen maar spullen die erg prijzig zijn. Daar waren we ook zo weer weg. We zijn in het weekend twee keer heen en weer Port Elizabeth gegaan. Dat is vijf uur rijden per dag, dus we hebben zo’n 10 uur gereden in het weekend. Onder het rijden konden we genieten van het prachtige uitzicht, de heuvels, natuur het is een lust voor het oog. Wat zo mooi is aan Zuid-Afrika is dat er een grote diversiteit is qua omgeving, cultuur en mensen. Het lijkt alsof alle landen uit het Afrikaanse continent bijeen zijn gekomen in Zuid-Afrika, je hebt alles hier op het gebied van natuur.

Na het weekend konden we beginnen met de projecten. Ik heb zelf nog niet zoveel kunnen doen aan het project, dit omdat de structuur er een beetje uit is en ik eerst wil observeren. Ik vind het belangrijk om eerst de kinderen binnen het project beter te leren kennen en hen aan mij te laten wennen. Over het algemeen heb ik het idee dat de kinderen mij erg leuk vinden, ze vragen ontzettend veel aandacht en vinden het fijn als ik een spelletje met hen speel. Binnen het Ingubo project ga ik werken aan activiteiten voor de kinderen met de focus op empowerment, een activiteitenprogramma samenstellen samen met de coördinator van het project, meerdere soorten sport aanbieden (ze voerballen alleen maar), organisaties benaderen voor voorlichtingen, Onderzoek doen naar de ontwikkeling van de kinderen binnen Ingubo. Persoonlijk ben ik iemand die zo snel mogelijk aan de gang gaat en zo snel mogelijk iets op de poten wil zetten, maar ik ben er nu al (alweer) achter gekomen dat het niet zo werkt in Afrika. Het moet stapje voor stapje, en dat zijn hele kleine stapjes. Er zitten ook nog twee vrijwilligers op het project, deze twee jongens komen uit Duitsland en mogen mij mooi helpen met de activiteiten die ik ga organiseren. Zelf organiseren zijn ook een aantal dingen voor de kinderen wat erg fijn is.

Afgelopen weekend hebben we heerlijk gerelaxt, een aantal feestjes gehad en lekker uiteten geweest. Afgelopen zondag heb ik een planning gemaakt voor deze week voor het project. Aangezien ik vandaag mentromeeting heb kan ik vandaag niet naar het project, gister waren de plannen ook alweer gewijzigd, doordat er een meeting verviel. Woensdag 25-11-2014 ga ik een verf activiteit met de kinderen doen met als doel: Hoe zie jij je toekomstige zelf. Ik ben benieuwd hoe mijn organisatie talent werkt bij Afrikaanse kinderen en hoe zij hunzelf zien als toekomstige zelf.

Ik heb zeker weten een aantal stukken niet beschreven over mijn belevingen, maar dit is ook een best lang verhaal om te lezen. Excuses voor het zo laat plaatsen van een blog. Heb je vragen, dan kan ik ze misschien wel beantwoorden in een volgend blog. Ik wil jullie bedanken voor het nemen van de kostbare tijd die dit verhaal in beslag heeft genomen.

Groetjes vanuit het warme Zuid-Afrika.

Jelle de Graaf